Why Hares Have Got Long Ears /part 2/  էջ 50 կարդալ:

Brother Hare takes a box, puts seeds into it and goes to the tree with the box in his hands. The Bird sees Brother Hare and says; “Hello Brother Hare what do you want to do with the box?”

“Oh, I have got many seeds in the box. They are yellow, they are big, they are very, very nice.”

“And what do you want to do with the seeds”, says the Bird.

“I want to eat these seeds, says Brother Hare.

“I want to eat the seeds”, too, says the Bird.

“If you want to eat the seeds then jump into this box”,-says Brother Hare.

The Bird is hungry, she wants to eat the seeds very much and she jumps into the box.

Brother Hare closes the box, takes the box with the Bird in it and runs to Aunt Mammy-Bammy.

Անծանոթ բառեր

box-տուփ

put-դնել

take-վերցնել

Հիշել՝

There is– Կա    There are– Կան   /եթե  կա մեկ իր, առարկա կամ այլն գործածում ենք There is եթե կան շատ իրեր, առարկաներ կամ այլն գործածում ենք There are

There is a cat. Կա կատու: բայց՝ There are cats. Կան կատուներ:

There is a child in the yard. Բակում կա երեխա: բայց՝ There are children in the yard. Բակում կան շատ երեխաներ:

Գրեք 5 նախադասություններ օգտագործելով There is, There are.

There is a cat in the street.

There are pencil cases in my bag.

There is a dog in the box.

There are tables in the room.

There is a computer on the table.

Վարդ

Վ.Գյոթե

Թարգմանությունը՝ Հ. Թումանյանի

Փոքրիկ տղան մի վարդ տեսավ,

Տեսավ մի վարդ դաշտի միջին.
Վարդը տեսավ, ուրախացավ,

Մոտիկ վազեց սիրուն վարդին.

Սիրուն վարդին, կարմիր վարդին,

Կարմիր վարդը դաշտի միջին։

Տղան ասավ.- Քեզ կպոկեմ,

Ա՛յ կարմիր վարդ դաշտի միջին։

Վարդը ասավ.- Տե՜ս, կծակեմ,

Որ չմոռնաս փշոտ վարդին.

Փշոտ վարդին, կարմիր վարդին,

Կարմիր վարդըդաշտի միջին։

Ու անհամբեր տղան պոկեց,

Պոկեց վարդը դաշտի միջին.

Փուշը նրա ձեռքը ծակեց,

Բայց էլ չօգնեց քընքուշ վարդին.

Քնքուշ վարդին, կարմիր վարդին,

Կարմիր վարդը դաշտի միջին։

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Շարունակի՛ր պատմել բանաստեղծությունը:

Փոքրիկ տղան դաշտում մի վարդ տեսավ ու շատ ուրախացավ:

Նա մոտեցավ վարդին, պոկեց, ու վարդը նրան ծակեց:

2. Ինչպիսի՞ն է վարդը այս բանաստեղծության մեջ։

ա. կարմիր  վարդ

բ. սիրուն վարդ

գ. քնքուշ վարդ

դ. փշոտ վարդ

3. Գրի՛ր ու նկարի՛ր քեզ դուր եկած հատվածը:

Փոքրիկ տղան մի վարդ տեսավ,

Տեսավ մի վարդ դաշտի միջին.
Վարդը տեսավ, ուրախացավ,

Մոտիկ վազեց սիրուն վարդին.

Սիրուն վարդին, կարմիր վարդին,

4. Ի՞նչ գույն կընտրես ամբողջ բանաստեղծության համար: Ինչո՞ւ:

Ես ընտրում եմ կարմիրը, որովհետև վարդ կարմիր է

5. Պատասխանի՛ր։

ա. Վարդերն ինչո՞ւ փշեր ունեն:

Որ մարկանց չթողնի պոկել:

բ. Փշերն ինչո՞ւ վարդեր ունեն:

Որ պաշտպանեն:

Թառս հարցեր

  1. Ինչո՞ւ քիթը դեմք ունի: Որ քիթը գեղեցիկ լինի:
  2. Ինչո՞ւ եղունգը մատ ունի: Որ եղունգը գեղեցիկ լինի:
  3. Ինչո՞ւ էկրանը համակարգիչ ունի: Որ մարդիկ  համակարգչով տեսնեն և էկրանով աշխատեն:
  4. Ինչո՞ւ կետը զատիկ ունի: Որ զատիկով հաշվեն թե կետը քանի տարեկան է:
  5. Ինչո՞ւ ականջը մարդ ունի: Որ ականջը մարդով լսի

Մեծ գյուտարարը


Ժամանակին մի երիտասարդ էր ապրում: Նա երազում էր մեծ գիտնական դառնալ:  Գիշեր-ցերեկ սովորում էր, երկար տարիներ, ու մի օրվերջապես ինքն իրեն ասաց.

— Ես շատ բան եմ սովորել, գիտնական եմ դարձել և հիմա բոլորին ցույց.  կտամ‚ թե  ինչեր կարող եմ անել:

Միանգամից անցավ փորձեր անելուն: Նա հայտնաբերեց պանրի անցքերը: Բայց հետո իմացավ‚ որ դրանք վաղուց  հայտնաբերված են:

Ի՛նչ պիտի աներ, շարունակեց սովորել: Սովորում էր առավոտից իրիկուն, իրիկունից առավոտ, երկար ամիսներ: Մի օր վերջապես ինքն իրեն ասաց.

— Ավարտելու ժամանակն է, ես շատ բան եմ սովորել, գիտնական եմ դարձել և հիմա բոլորին ցույց կտամ‚ թե ինչեր կարող եմ անել:

Նա անձրևանոցի վրայի անցքերն էր հայտնաբերել, և բոլորը մի լավ ծիծաղեցին իր վրա: Գիտնականն էլի չհուսահատվեց‚ նորից սկսեց գրքեր կարդալ‚ փորձեր անել: Ու մի օր վերջապես ինքն իրեն ասաց.

— Ըհը՛, հիմա ես համոզված եմ‚ որ չեմ սխալվում: Հիմա ես իսկական գիտնական եմ: Բայց, արի ու տես, որ այս անգամ էլ սխալվեց: Նա նավերը ջրաներկով ներկեց. շա՜տ թանկ նստեց: Դա դեռ ոչինչ, ծովի ջրի գույնն էլ փոխվեց:

— Մեկ է` ես կդառնամ մեծ գիտնական‚—որոշեց գյուտարարը, չնայած մազերն արդեն սպիտակել էին:
Նա նորից գրքերը ձեռքն առավ և այնքան պարապեց, որ իսկապես գիտնական դարձավ: Այդ ժամանակ նա կարող էր հնարել՝ ինչ ուզեր: Լուսին գնալու մի մեքենա հորինեց: Մի գնացք էլ ստեղծեց, որն ընդամենը մի բրնձահատիկով կարող էր հազարավոր կիլոմետրեր սլանալ: Կոշիկներ կարեց‚ որոնք երբեք չէին մաշվում, ու էլի լիքը հետաքրքիր բաներ:

Նա միայն մի բան չկարողացավ գտնել՝ ինչպես սովորենք երբեք չսխալվել: Երևի ոչոք էլ չի կարող դա գտնել

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Ի՞նչ հայտնագործություններ արեց գիտնականը:

2. Իսկ դու ի՞նչ կուզեիր ստեղծել, որը հիմա չկա:

Ես կուզեի ստեղծել թռչող ծառ:

3. Երազանքիդ մասին պատմի՛ր:

Ես կուզեի դառնալ գեղասահորդուհի

4. Գտի՛ր «ի՞նչ անել» հարցին պատասխանող բառերը:

5. Հեքիաթից առանձնացրո՛ւ «ի՞նչ» հարցին պատասխանող բառեր, ավելացրո՛ւ «ինչպիսի՞» հարցին պատասխանող բառեր և բառակապակցություններ ստացի՛ր (օրինակ՝երիտասարդ—խելացի երիտասարդ):

լավ օր, վատ օր,ուրախ օր, մեծ գնացք, փոքր անձրևանոց:

Կենդանիների վեճը

Ղազարոս Աղայան


Եզը, կովը և շունը վիճում էին միմյանց հետ, և ամեն մեկը պնդում էր, թե՝ մեր տերը ամենից շատ ինձ է սիրում:

— Իհարկե՛, նա ինձ ամենքիցդ շատ է սիրում,- ասում է եզը և գիտե՞ք ինչի համար: Նրա համար, որ ես եմ նրա արորն ու տափանը քաշում, ես եմ նրա համար անտառից փայտ բերում: Նա ինձ է լծում սայլին և իր ցորենը տանում ջաղաց, այնտեղ ալյուր շինում. հետո էլի ես եմ տանում քաղաք, ուր նա ծախում է այդ ալյուրը և իր տան համար առևտուր անում, երեխանց համար հագնելիք առնում: Ուրեմն, դուք ի՞նչ եք կարծում, ես որ չլինեի, նա ինչպե՞ս կարող էր ապրել:

— Այդ ճշմարիտ ես ասում,- ասաց կովը:- Բայց մեր տերն ինձ ամենքիցդ ավելի է սիրում, այդ նրա համար է, որ նա իմանում է, թե քեզ նման աշխատասեր ու ժրաջան եզնուկին ես եմ պահել, մեծացրել: Այս մեկ: Մեկ էլ որ՝ նրա գերդաստանը իմ կաթով եմ պահում: Այն մածունն ու կարագը, այն սերն ու կաթը, այն եղն ու պանիրը, այն տաք-տաք թանե սպասը, որ ամեն օր խպշտում են, ո՞ւմ տվածն է: Տեսնո՞ւմ եք ուրեմն, որ եթե ես չլինեմ, բոլորը քաղցած կկոտորվեն:

— Դու էլ ես ճշմարիտ ասում, սիրուն կովիկ,— սկսեցշ ունը:- Ո՞վ կարող է ուրանալ քո լավությունը: Շատ անգամ ես ինքս էլ եմ մասնակից լինում քո տված անուշ թանին: Մեր տանտիկինը ամեն խնոցի հարելիս թանիցն ինձ բաժին է տալիս: Ով որ քո լավությունն ուրանա, երկու աչքով կուրանա: Ես շատ երախտագետ եմ, ոչ ոքի լավությունը չեմ կարող ուրանալ: Բայց գիտեք ինչ կա: Դուք մի՛ նեղացեք, որ մեր տերն ինձ ամենքիցդ էլ շատ է սիրում. դրա համար մեծ պատճառ կա և ահա ասեմ, թե ինչ է դրա պատճառը…

Եվ շունն սկսեց մեկ-մեկ հաշվել, թե ինքն ինչ ու ինչ է անում: Ասած է, շունը որ հաչել սկսի, էլ չի դադարի: Այնքան հաչեց եզան ու կովի հետ, որ տերն իմացավ, գնաց նրանց մոտ, շան լեզվիցն ազատեց՝ ասելով. «Թող տուր դրանց, Բողար, դու չգիտե՞ս, որ ամենքդ էլ ինձ հարկավոր եք, ոչ մեկդ մյուսի արածը չեք կարող անել. այդ պատճառով էլ ես ամենքիդ էլ սիրում եմ, դուք էլ սիրեցեք միմյանց»:

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Տեքստից դուրս գրի՛ր անծանոթ բառերը, բացատրի՛ր օնլայնբառարանի օգնությամբ:

2. Ինչպիսի՞ն էր կենդանիների տերը։

Կենդանիների տերը բարի եր:

3. Առանձնացրո՛ւ տիրոջ խոսքը: 

Թող տուր դրանց, Բողար, դու չգիտե՞ս, որ ամենքդ էլ ինձ հարկավոր եք, ոչ մեկդ մյուսի արածը չեք կարող անել. այդ պատճառով էլ ես ամենքիդ էլ սիրում եմ, դուք էլ սիրեցեք միմյանց»:

4. Ո՞րհերոսին հավանեցիր, ինչո՞ւ:

Ես հավանեցի տիրոջը որովհետ և նա բարի եր և չտարբերեց նրանց:

5. Կենդանիներից որևէ մեկի մասին 5-10 փաստ առանձնացրո՛ւ և հրապարակի՛ր բլոգու

Ընտանի շուն կամ շուն (հոգնակի՝ շներ), շնազգիների ընտանիքի կաթնասուն է։ Շունը գորշ գայլի ենթատեսակներից է, աշխարհում ընտելացված ամենատարածված կենդանիներից։ Առաջին ընտելացված կենդանին է։Առաջին մասամբ ընտելացված շները գոյություն են ունեցել ավելի քան 33 000 տարի առաջ։ Դրանց նախորդները չեն գոյատևել սառցե դարաշրջանում, դրանից հետո ընտելացված շների հնագույն մնացորդներ հայտնաբերվել են Ելիսեևիչի (Բրյանսկի շրջանում) վերինպալեոլիթյան բնակավայրից և վերագրում են մինչև 19 000 տարի[1]։Ընտելացումից ի վեր շները պատմական դեր ունեն մարդու կյանքում։ Ապրելով մարդու հետ՝ մասնակցել են որսորդությանը, հսկել են տիրոջն ու բնակատեղին։ Աշխարհում շունը լայնորեն ընկալվում է որպես մարդու լավագույն ընկեր, մարդու բարեկամ։ Հին Եգիպտոսում շունը տարբեր դասակարգերի սիրելի ու գրեթե սրբազան կենդանին էր, այն նաև թաղվում էր ու մումիֆիկացվում[2]։Շներն օգտագործվում են տարբեր ոլորտներում։

Թե ինչպես Ջովանինոն ձեռք տվեց թագավորի քթին

Մի անգամ Անբան Ջովանինոն որոշեց Հռոմ գնալ, որ թագավորի քթին ձեռք տա: Բարեկամները համոզում են նրան.
— Տես, վտանգավոր է, փորձանքի մեջ կընկնես: Թագավորը կարող է բարկանալ, և դու ինքդ կարող ես սեփական քթից զրկվել, կարող է գլխից էլ զրկվես:
Բայց Ջովանինոն համառ մարդ էր: Ճամփա ընկնելուց առաջ նա որոշեց փորձել, ձեռք տալ հոգևորականի, քաղաքապետի և ոստիկանապետի քթերին:  Նա դա ճարպկորեն և զգույշ արեց, նրանք ոչ մի բան չնկատեցին:
— Դա դժվար բան չէ, — որոշեց Ջովանինոն և ճամփա ընկավ:

Եկավ հարևան քաղաք,  իմացավ՝ որտեղ են ապրում քաղաքապետն ու դատավորը, այցելեց նրանց, դիպավ բոլորի քթերին՝ որին մի մատով, որին՝ երկու: Այդ լուրջ մարդկանց դա այնքան էլ դուր չեկավ իհարկե: Բոլորը մտածում էին, որ Ջովանինոն դաստիարակված մարդ է և կարող է ամեն ինչի մասին զրուցել: Քաղաքապետը մտքում  ինքն իրեն բարկացավ, բայց համենայն դեպս հարցրեց.
— Դուք ինչո՞ւ ձեռք տվեցիք իմ քթին:
— Ի՜նչ եք ասում, պարո՛ն  քաղաքապետ,- իբր թե զարմացավ Ջովանինոն:- Ձեզ երևի թվացել է: Գուցե ճանճ  կամ մոծակ է եղել:
Քաղաքապետը շուրջը նայեց, ո՛չ  ճանճ տեսավ, ո՛չ մոծակ:  Բայց Ջովանինոն հասցրել էր ծլկել, դեռ դուռն էլ հետևից ծածկել էր: Ջովանինոն մի տետր էր պահում: Նա գրում էր բոլոր այն քթերի մասին, որոնց ինքը ձեռք էր տվել: Դրանք բոլորը շատ կարևոր պաշտոնյա  քթեր էին: Հռոմում քթերի թիվն այնքան արագ էր ավելանում, որ Ջովանինոն ստիպված էր  ավելի հաստ տետր գնել: Եթե անցնես Հռոմի փողոցներով, հաստատ կհանդիպես գոնե մի զույգ Ձերդ գերազանցության, մի քանի նախկին նախարարների, տասնյակ գեներալների: Էլ չեմ խոսում տարբեր նախագահների, Հռոմում նրանք աղքատներից շատ են: Եվ այդ բոլոր պաշտոնավոր քթերը Ջովանինոյի ձեռքի տակ էին: Երբ նա ձեռք էր տալիս դրանց, մարդիկ դա պատիվ էին համարում: Մի պաշտոնյա նույնիսկ իր հպատակներին պատվիրեց այդ սովորութը օրենք դարձնել:
— Այսուհետ և ընդմիշտ ինձ խոնարհվելու փոխարեն քթիս ձեռք կտաք: Դա ավելի ժամանակակից և բարեկիրթ է:
Սկզբում ենթակաները վախվխելով էին ձեռք տալիս իրենց ղեկավարների քթերին: Իսկ ղեկավարները ոգևորում էին, ժպտում նրանց: Եվ սկսվե՜ց… Բոլորը ձեռք էին տալիս, ճմկտում էին, քաշում էին իրենց ղեկավարների քթերը:
Ջովանինոն իհարկե չէր մոռանում, թե ինչի համար է Հռոմ եկել։ Նա պիտի թագավորի քթին ձեռք տար և հարմար առիթի էր սպասում: Եղավ այդպիսի առիթ: Դա թագավորի զբոսանքի օրն էր: Ջովանինոն նկատեց, որ ժամանակա առ ժամանակ ժողովրդի միջից մեկը դուրս է վազում, թռչում է թագավորական կառքի ոտնակին և թագավորին ծրար էր տալիս ինչ-որ խնդրանքով: Թագավորը այն ժպտալով տալիս է իր առաջին նախարարին: Երբ կառքը մոտեցավ Ջովանինոյին, նա թռավ կառքի ոտնակի վրա: Թագավորը բարեհամբույր ժպտում էր  նրան:

— Ձեր թույլտվությամբ,- ասաց Ջովանինոն և ցուցամատով շոյեց թագավորի քթի ծայրը: Թագավորը նույն պահին ձեռքը զարմացած տարավ քթին, ուզում էր մի բան ասել, բայց Ջովանինոն արդեն թռել էր ոտնակից և թաքնվել մարդկանց մեջ: Բոլորը սկսեցին ծափահարել, բոլորը հիացած  ուզում էին նույն բանն անել: մեկը մյուսի ետևից թռչում էր կառքի ոտնակին, բռնում էր թագավորի քիթը և մի ուժեղ քաշում:
— Մի՛ անհանգստացեք, Ձերդ պայծառափայլություն: Դա հարգանքի նոր ձև է,- թագավորի ականջին շշնջաց առաջին նախարարը:
Բայց թագավորի ծիծաղը բոլորովին չէր գալիս, որովհետև քիթը ուռել էր, հիվանդացել, հարբուխ էր սկսվել: Նա չէր հասցնում քիթը մաքրել: Նրա հավատարիմ ծառաները նրան հանգիստ չէին թողնում, ծիծաղելով շարունակում էին նրա քիթը քաշել: Մի խոսքով՝ թագավորն հիմա մի բան էր երազում՝ միայն թե քիթը չպոկվի: Իսկ Ջովանինոն, ինքն իրենից գոհ, վերադարձավ իրենց գյուղ:

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Անծանոթ բառերը բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր։

ծլկել-Որևէ բանից անախորժության՝ վտանգի՝ դժվարության հոտ առնելով մի կողմ քաշվել

2.Ինչպե՞ս Ջովանինոն ձեռք տվեց թագավորի քթին։

Նուրփ շոյեց;

3. Ինչպիսի՞ն է Ջովանինոն։

Ջովանինոն ծույլ էր:

4. Դո՛ւրս գրիր հինգ բառ, որոնք պատասխանում են ո՞վ  հարցին։

Ջովանինո, թագավոր, բարեկամներ, քաղաքապետ,ոստիկաններ:

5. Դո՛ւրս գրիր բառեր, որոնք ցույց են տալիս մեկը ավելի առարկաներ։
Ոստիկաններ,բարեկամներ:

6. Ջովանինոյի նոր արկածները։

Տարօրինակ հարցեր


Կար-չկար մի տղա, որն ամբողջ օրը սրան-նրան ձանձրացնում էր իր հարցերով: Հարցեր տալը, իհարկե, վատ բան չէ, ընդհակառակը, հարցասիրությունը գովելի է, բայց վատն այն էր, որայդ տղայի հարցերին ոչ ոք չէր կարողանում պատասխանել:

Ասենք, գալիս էր ու հարցնում.

– Ինչո՞ւ դարակները սեղան ունեն:

Մարդիկ զարմանքից աչքերը չռում էին, կամ էլ հենց այնպես պատասխանում.

– Դարակները նրա համար են, որ նրանց մեջ որևէ բան դնեն, օրինակ՝ սպասք, դանակ, պատառաքաղ և այլն:

– Ես գիտեմ՝ ինչի համար են դարակները, բայց ինչո՞ւ դարակները սեղան ունեն: Մարդիկ թոթվում էին ուսերը և հեռանում:

Մի ուրիշ անգամ նա հարցնում էր. -Ինչո՞ւ պոչը ձուկ ունի:

Կամ թե՝

– Ինչո՞ւ բեղերը կատու ունեն:

Տղան մեծանում էր, բայց շարունակում էր ինչուիկ մնալ, և այն էլ՝ ոչ թե սովորական, այլ՝ թարս ինչուիկ: Մեծանալուց հետո էլ նա դիմում էր բոլորին զանազան հարցերով: Պարզ է, որ ոչ ոք չէր կարող պատասխանել նրա հարցերին: Բոլորովին հուսահատվելով՝ թարս ինչուիկը տեղափոխվեց մի սարի գագաթ, իր համար խրճիթ շինեց և այնտեղ հնարում էր նոր-նոր հարցեր: Հնարում էր, գրում տետրի մեջ, իսկ հետո շատ էր չարչարվում,

որ գտնի դրանց պատասխանները: Ամբողջ կյանքում նա այդպես էլ երբեք չգտավ իր հարցերի պատասխանները:

Եվ ինչպե՞ս գտներ, եթե նրա տետրում գրված էր.«Ինչո՞ւ ստվերը բարդի ունի: Ինչո՞ւ ամպերը նամակ չեն գրում: Ինչո՞ւ նամականիշները գարեջուր չեն խմում»:

Աստիճանաբար նրա մորուքն աճեց, մի երկա՜րմորուք դարձավ: Հարցասերը չէր էլ մտածում այն սափրել. դրա փոխարեն նա նոր հարց էր հորինում. «Ինչո՞ւ մորուքը դեմք ունի»:

Երբ նա մահացավ, մի գիտնական ուսումնասիրեց նրա կյանքը և զարմանալի հայտ-նագործություն կատարեց. պարզվեց, որ այդ ինչուիկը սովոր էր գուլպաները թարսերես հագնել և այդպես էլ հագնում էր իր ողջ կյանքում: Հենց այդ պատճառով էլ մինչև վերջ չսովորեց ճիշտ հարցեր տալ:

Continue reading

Ծիծեռնակը

Սառը ձյունի սառը գրկում

Մի ծաղիկ է ծլում, ծաղկում՝

Թևերը՝ նուրբ ու սպիտակ,                                              

Աչիկները՝ բաց կապուտակ:

Ձյուն ու ծաղի՞կ…

Ա՜յ քեզ զարմանք,

Ձյուն ու ծաղիկ

Ունեն մի կյանք:

Դա ձմեռվա

Նուրբ ծաղիկն է,

Ձյունից ծնված

Ձնծաղիկն է: